รีวิวหนัง INFECTION เชื้อนรก คนคลั่งสยองโลก (2019)

Infection ไม่เพียงแค่เป็นหนังซอมบี้เรื่องแรกของเวเนซุเอลา แต่ยังเจาะจงถึง “บาดแผลทางการเมือง” ผ่านฉากที่แรงมาก — เช่น บิลบอร์ดส่งเสริมการปฏิวัติโบลิวาเรียนที่กำลังผุดขึ้นในฉากลานศพ ท่ามกลางซากศพ และเสียงโฆษกประธานาธิบดียังคงดังจากวิทยุ …นี่คือการสะท้อนภาพการเมืองร้าวลึกในสังคม

การเดินทางของ Vargas จึงไม่ใช่แค่การหาคนที่รัก แต่เป็นการเรียกร้องว่า “ชีวิตยังคุ้มค่าที่จะรักษา” แม้ให้แลกมากับชีวิต เส้นแบ่งระหว่างคนและซอมบี้ถูกทำลายด้วยความเร็วจากความหวาดกลัวและความสิ้นหวัง หนังจึงกลายเป็นดั่งกระจกสะท้อนว่า เมื่อระบบพังทลาย เสียงคนธรรมดาจะถูกกลืนหายเพียงใด 

แม้งบประมาณจะต่ำและปัญหาวิกฤตในโลกจริงกำลังรุมเร้า ทีมงานก็ใช้องค์ประกอบท้องถิ่นทั้งโลเคชันจริง รถร้าง และซากเมืองสร้างโลกที่แทบไม่ต้องปรุงแต่งภาพ CGI — มันสมจริง จนน่ากลัว — นี่คือหนังซอมบี้ที่ไม่ใช่แค่ “สยอง” แต่ยังสะเทือนใจผู้ชม ในแง่ของทั้งความสมจริงและสัญลักษณ์ทางการเมือง