รีวิวหนัง Final Destination: Bloodlines (2025) ทายาทโกงตาย

ในฐานะภาคต่อที่ห่างหายไปถึง 14 ปี Final Destination: Bloodlines กลับมาสานต่อแฟรนไชส์ในแบบที่แฟน ๆ รอคอย โดยยังคงเอกลักษณ์ของ “ความตายที่ไม่มีวันหยุด” และลางบอกเหตุสุดสยองไว้อย่างครบถ้วน ความโดดเด่นของภาคนี้คือการขยายขอบเขตของ “โชคชะตา” และ “ผลกระทบที่ตกทอดทางสายเลือด” ให้มีความลึกมากกว่าการเล่าเรื่องตามสูตรเดิม

แม้จะยังเต็มไปด้วยฉากตายสุดโหดและออกแบบได้หวาดเสียวไม่แพ้ภาคก่อน ๆ แต่ Bloodlines กลับให้ความสำคัญกับเรื่องราวของครอบครัวและความรู้สึกผิดที่ตกทอดจากรุ่นสู่รุ่น การเล่าเรื่องที่เริ่มจากยุค 60 แล้วตัดกลับมาสู่ปัจจุบันทำให้หนังมีชั้นเชิงขึ้น โดยเฉพาะเมื่อสเตฟานีต้องต่อสู้ไม่ใช่แค่กับความตาย แต่ยังต้องค้นหาความจริงในอดีตของตระกูลตัวเอง

นักแสดงรุ่นใหม่อย่างเคทลิน ซานตา ฮัวนา รับบทนำได้อย่างแข็งแกร่ง มีพลังและเข้าถึงอารมณ์ โดยมีโทนี่ ท็อดด์ กลับมาสวมบทวิลเลียม บลัดเวิร์ธ สร้างความลึกลับและต่อยอดตำนานของแฟรนไชส์ได้ดี

สรุปแล้ว Final Destination: Bloodlines ไม่ใช่แค่การรีไซเคิลความตายตามสไตล์เดิม แต่คือการอัปเกรดแฟรนไชส์สยองขวัญให้มีมิติ มีสาร และยังคงความโหดระทึกตามแบบฉบับ Final Destination ได้อย่างครบถ้วน เหมาะสำหรับแฟนเก่าและคนรุ่นใหม่ที่อยากสัมผัสเกมความตายอันเป็นนิรันดร์