รีวิวหนัง Insidious The Red Door (2023) วิญญาณตามติด ประตูผีผ่าน

Insidious: The Red Door ถือเป็นภาคต่อโดยตรงของ Insidious: Chapter 2 และเป็นบทสรุปของครอบครัวแลมเบิร์ตที่แฟนๆ ซีรีส์ติดตามกันมายาวนาน ความน่าสนใจของภาคนี้ไม่ใช่แค่การกลับมาของตัวละครหลักที่หลายคนคุ้นเคยเท่านั้น แต่ยังเป็นการประเดิมกำกับครั้งแรกของ Patrick Wilson นักแสดงนำที่กลายมาเป็นผู้ควบคุมทิศทางของเรื่องราวด้วยตัวเอง

ในแง่ของเนื้อหา ภาคนี้ให้ความสำคัญกับประเด็นความสัมพันธ์ของพ่อ-ลูก ความบาดหมางในใจ และการเยียวยาจิตใจมากกว่าจะเน้นเพียงฉากตุ้งแช่หรือความน่ากลัวเหมือนภาคก่อนๆ ซึ่งอาจทำให้บางคนรู้สึกว่าโทนของหนังช้าลง แต่ก็นับว่าเป็นการพัฒนาในด้านอารมณ์ของตัวละครที่ลึกขึ้น

ด้านงานภาพยังคงรักษาบรรยากาศหลอนและกดดันได้ดี โดยเฉพาะฉากใน The Further ที่ยังเต็มไปด้วยพลังงานมืด ความคลุมเครือ และภาพหลอนที่ชวนขนลุก ส่วนการแสดงของ Ty Simpkins ที่กลับมารับบทดอลตันในวัยโตนั้นก็สามารถแบกรับบทบาทได้ดีพอสมควร และมีพัฒนาการจากเด็กในภาคแรกอย่างชัดเจน

อย่างไรก็ตาม ความสยองขวัญในภาคนี้อาจจะไม่ถึงจุดพีคเท่าภาคก่อนๆ หากคุณหวังฉากหลอนจังๆ แบบ Chapter 1 หรือ Chapter 2 ก็อาจรู้สึกว่าภาคนี้ไม่ได้น่ากลัวเท่าที่ควร แต่ในด้านอารมณ์ ความลึกของเรื่องราว และการปิดฉากความขัดแย้งในครอบครัว ถือว่าทำได้ดีในฐานะภาคสรุปของตำนานบ้านแลมเบิร์ต

Insidious: The Red Door จึงเหมาะสำหรับแฟนๆ ที่ติดตามมาตลอด และอยากรู้ว่าบทสรุปของครอบครัวนี้จะจบลงอย่างไร พร้อมทั้งได้เห็นการเติบโตของตัวละคร และแนวทางการกำกับใหม่ของ Patrick Wilson ที่น่าจับตามองในอนาคต