รีวิวหนัง My Oxford Year อ็อกซ์ฟอร์ดในฝันของสาวอเมริกัน (2025)

My Oxford Year เดินทางผ่านเรื่องราวความรักที่หวาดหวั่น ผสมกับภูมิทัศน์มหาวิทยาลัย Oxford อันงดงาม ได้อารมณ์งาน rom‑com ยุคใหม่ที่มีความเศร้าที่ยืดยาวในคราวเดียว ตัวหนังพยายามสร้างการเปลี่ยนโทนอย่างค่อยเป็นค่อยไป—จากความสนุก สู่ความจริงจัง และจบด้วยความหวัง แม้จะมีองค์ประกอบคลาสสิกแต่มิได้ลึกซึ้งอย่างที่หนังต้องการให้รู้สึก

Sofia Carson และ Corey Mylchreest มีเคมีที่น่าดู แต่หลายรีวิววิจารณ์ว่าน้ำหนักอารมณ์ยังไม่ลึกพอ บทบาท Jamie ที่ต้องใช้พลังในการแสดงให้สะเทือนใจ เช่นฉากพูดลา ดูไม่ได้น่าเจ็บปวดขนาดนั้น และ Sofia ก็ถูกวิจารณ์ว่าแสดง “flat” และ emotionless ซึ่งทำให้การรับรู้ความสูญเสียรู้สึกเบาบางลง 

อีกหลายเสียงก็ว่าพล็อตเรื่อง predictable และ rely heavily on clichés ทั้งการ meet-cute แบบอังกฤษ และธีม “american-in-Oxford” ที่ให้ความรู้สึก familiar เกินไป บท twist ช่วงกลางหนังแม้พยายามดึงอารมณ์ แต่ออกมาไม่น่าเสียดาย เท่ากับความตั้งใจให้คนดูร้องไห้จริง ๆ 

อย่างไรก็ตาม โลเคชันจริงใน Magdalen หรือ Hertford College มีบทบาทช่วยเสริมบรรยากาศโรแมนติก และ supporting cast โดยเฉพาะ Charlie (Harry Trevaldwyn) สร้างเสียงหัวเราะและบาลานซ์เรื่องเศร้าในจังหวะนั้นได้ดี พลัง visual ของภาพและความหวือหวาทางอารมณ์ในบางช่วงทำให้หนังดูมีชีวิตชีวาแม้ overall tone จะ leaning toward melancholy