รีวิวหนัง Lilo & Stitch (2025) ลีโลแอนด์สติทช์

การรีเมก Lilo & Stitch ในเวอร์ชันคนแสดงครั้งนี้ถือเป็นการตีความใหม่ของแอนิเมชันคลาสสิกจากปี 2002 ที่แฟน ๆ ดิสนีย์รักใคร่ แม้ว่าจะมีความคาดหวังสูง แต่ภาพยนตร์กลับสามารถนำเสนอกลิ่นอายอบอุ่นแบบดั้งเดิมออกมาได้ดี โดยเฉพาะประเด็นความรักในครอบครัวและการยอมรับความแตกต่าง ซึ่งยังคงเป็นหัวใจของเรื่อง

ไมอา เคอาโลฮา ในบทลิโล ถ่ายทอดความขี้เล่น ซน และความเจ็บปวดของเด็กที่สูญเสียครอบครัวได้อย่างเป็นธรรมชาติ ส่วนคริส แซนเดอร์ส ที่กลับมาให้เสียงสติทช์อีกครั้ง ก็ยังเปี่ยมด้วยพลังและความน่ารักปนป่วนเหมือนเดิม ด้านวิชวลเอฟเฟกต์ของสติทช์แม้จะเป็น CGI แต่ก็ดูลงตัวกับภาพจริงอย่างน่าประหลาดใจ

อย่างไรก็ตาม ตัวภาพยนตร์มีการตัดทอนเนื้อหาบางส่วนจากต้นฉบับ ทำให้ฉากบางฉากอาจขาดเสน่ห์หรือพลังอารมณ์เท่าที่ควร โดยเฉพาะผู้ชมที่เติบโตมากับเวอร์ชันแอนิเมชันอาจรู้สึกขาด “ความกลมกล่อม” แบบต้นฉบับ

แต่โดยรวมแล้ว Lilo & Stitch (2025) ยังคงเป็นหนังครอบครัวที่ดูเพลิน และเต็มไปด้วยแง่คิดเรื่องสายสัมพันธ์ที่เหนือกว่าสายเลือด เหมาะสำหรับทั้งแฟนรุ่นเก่าและเด็ก ๆ รุ่นใหม่ที่กำลังจะได้รู้จักคำว่า “โอฮานา” เป็นครั้งแรก